Dit is de originele Tiberius! Wat informatie van de geweldige maker, Starf (met kleine bewerkingen voor het showcaseformaat):
Tiberius de Tunica is de basis voor alles, en ook de eenvoudigste vorm die een kledingstuk kan hebben: letterlijk gewoon een rechthoek met gaten (= delen die je niet aan elkaar naait) voor het hoofd en beide armen. Alleen gedragen zoals het is, ziet het eruit als de spreekwoordelijke zak aardappelen, vooral met mijn stofkeuze hier. Neem er een riem bij en het ziet er al veel beter uit (zo’n riem is zeker niet historisch accuraat).
Je kleurkeuze en de kwaliteit van de stof zijn van grote invloed op de look.
De lengte die ik hier heb gekozen is net boven de knie, wat typerend is voor het Romeinse leger (broeken - of rijbroeken - werden op een gegeven moment overgenomen van Gallië/Germaanse stammen, nadat was afgekeurd als zijnde “niet beschaafd”). Burgers (burgers) droegen ook langere lengtes, die op zijn minst de knieën bedekten. Er zijn enkele tekstpassages die suggereren dat Romeinse vrouwen over het algemeen langere tunica’s droegen (tot vloerlengte), en dat dit als “te verwijfd” werd beschouwd voor mannen uit die tijd [Keith, A.M., Edmondson, J. C..; Roman Dress and the Fabrics of Roman Culture, Univ. of Toronto Press, 2008].
De breedte varieerde ook een beetje, maar varieerde over het algemeen van ongeveer elleboog-tot-elleboog tot schouder-tot-schouder, hoewel het soms moeilijk te zien is (voor mij) op schilderijen/sculpturen of er een aparte mouw is of niet. Afgaande op de datering van de stukken, neem ik aan dat er meestal geen mouwen zijn. Ik koos een breedte die ergens in het midden ligt, omdat ik een meer gestroomlijnde versie wilde voor mijn vechtende en over het algemeen actieve personage, maar achteraf gezien zou ik hem iets breder hebben gemaakt voor meer mobiliteit. Hoe breder de tunica, hoe sterker de illusie van mouwen.
Omdat dit letterlijk een lange cilinder is, zal het sterk van de individuele verhoudingen afhangen wat een goede pasvorm zal zijn.